Chirurgia przedimplantacyjna
Chirurgia przedimplantacyjna, czyli przygotowujemy kość na przyjęcie implantu.
Choć jeszcze do niedawna implanty można było umieszczać tylko w kościach szczęki (pozwalała na to jej gęstość i wymiar), dzięki rozwojowi technik regeneracji kości stosuje się je obecnie wszędzie tam, gdzie z protetycznego punktu widzenia są one pożądane.
O jakie techniki regeneracji kości chodzi?
– podniesienie zatoki szczękowej (sinus lift)
– przeszczepy autogenne
– rozszczepianie wyrostka
Wszystkie te zabiegi przygotowują kość do wszczepienia implantu. Dzieje się tak na przykład w sytuacji, gdy brakuje dostatecznej ilości tkanki kostnej. Odbudowa jej może przebiegać dwojako.
Po pierwsze jako samodzielny zabieg, a po drugie jako zabieg wykonywany w połączeniu z zabiegiem wprowadzenia implantu. Niekiedy, gdy implanty mają zostać wszczepione do szczęki w okolicy zębów bocznych (z nisko położonym dnem zatoki szczękowej) stosuje się zabieg polegający na podniesieniu podstawnej błony śluzowej zatoki szczękowej (sinus lift).
Zabieg Sinus Lift (metoda otwarta)
Zabieg mający na celu odbudowanie kości polega na wytworzeniu w zatoce szczękowej przestrzeni i wprowadzeniu biomateriału (pokrywany jest membraną zaporową i śluzówką Pacjenta). Dzięki temu można podnieść zatokę o 5,0-8,0 mm, czyli więcej niż przy metodzie zamkniętej, przez co tego rodzaju zabiegi wykonywane są częściej.
Miejsce, które w ten sposób zostało przygotowane pod przyjęcie implantu goi się około 6 miesięcy. Zdarza się, że gdy pierwotna grubość kości jest wystarczająca implanty wprowadza się w tym samym czasie. Okres gojenia się rany pozostaje jednak wtedy niezmieniony.
Zabieg Sinus Lift (metoda zamknięta)
Zabieg ten wykonywany jest bez pełnej kontroli wzrokowej, dlatego obarczony jest ryzykiem perforacji błony śluzowej dna zatoki szczękowej. Nie jest jednak powiedziane, że ryzyka nie można zminimalizować. Przed zabiegiem wymagana jest dokładna diagnostyka radiologiczna.
Dzięki tej metodzie dno zatoki szczękowej można podnieść o 2-3,0 mm (mniej niż w przypadku metody otwartej). Zabiegowi temu zawsze towarzyszy wprowadzenie implantu.
Autoprzeszczepy
Gdy zanik kości jest znaczny, sprawdza się metoda przeszczepienia Pacjentowi jego własnej kości (w postaci bloków). Kość pobiera się najczęściej z okolic, które sąsiadują z miejscem w którym ma zostać założony implant (okolica zatrzonowcowa lub bródkowa). Zdarza się jednak, że kość trzeba pobrać z innej części ciała na przykład z biodra. W celu zapewnienia odpowiedniej estetyki dziąsła w jego przednim odcinku wykonywany jest również przeszczep tkanki łącznej (miękkiej tkanki), która pobierana jest podśluzowkowo z podniebienia. Metoda ta, zwana tunelową daje świetne wyniki nie tylko w samej implantologii lecz również w zamykaniu recesji dziąseł.W przypadku wyżej opisanych zabiegów doskonale sprawdza się stosowane w naszym Centrum nowoczesne urządzenie Piezosurgery (generuje drgania w odpowiedniej częstotliwości), które wykorzystywane jest do cięcia kości. Dzięki wykorzystaniu tej technologii, zabieg charakteryzuje się ogromną precyzją, nieporównywalnie wyższą niż przy wykorzystaniu tradycyjnych instrumentów, a pacjenci odczuwają mniejszą bolesność po zabiegu. Obrzęk występujący po zabiegu również jest mniejszy niż przy wykorzystaniu tradycyjnych technik.
Osteodystrakcja
Dystrakcja kości polega na nacięciu jej warstwy i rozszerzeniu wyrostka kostnego w miejscu, gdzie ma zostać wprowadzony implant. Miejsca tego nie operuje się wiertłami, tylko wprowadzanymi ręcznie klinami, które maja coraz szerszą średnicę. Odmiana osteodystrakcji jest praca lekarza stomatologa z osteotomami, które umożliwiają rozszerzenie wyrostka kostnego w miejscu w którym planowany jest implant. Na czym polega zabieg? Lekarz stomatolog przy użyciu zestawu osteotomów opracowuje łoże pod implant i jednocześnie kondensuje miejscowo kość. Dzięki temu zwiększona zostaje pierwotna stabilizacja implantu.
Dzięki zastosowaniu kondensacji kości osiągamy:
– poszerzenie umożliwiające jedno czasową implantację, gdy wyrostek zębodołowy jest wystarczająco wysoki (10-15 mm), ale za to wąski (5 mm)
– w przypadku, gdy brak jest miejsca w „wymiarze pionowym” w odcinkach bocznych przy zatoce szczękowej możemy unieść jej dno o ok. 3-5 mm używając jedynie tzw. osteotomów.
Biomateriały
Implant musi mieć zapewnione odpowiednie podłoże, dlatego też stosowane są materiały, (Bio-oss, Bio-guide), które pobudzają tworzenie się tkanki kostnej, a które pełnią rolę matrycy na której kość może narastać i wypełniać istniejący ubytek.
Biomateriały mają porowatą budowę i stanowią szkielet do którego wnikają naczynia krwionośne. W taki sposób tworzy się nowa kość. Po upływie kilku lat biomateriał zanika i zostaje tylko własna kość Pacjenta (biomateriał nie jest nawet widoczny w obrazie mikroskopowym).
Biomateriały służą do:
– odbudowy kości wokół implantów, które zostały umieszczone w zębodołach po usunięciu zębów
– sterowanej regeneracji kości, gdy występują defekty wyrostka lub konieczna jest odbudowa wyrostka do implantacji,
– podnoszenia zatoki szczękowej,
– rekonstrukcji wyrostka do uzupełnień protetycznych,
– wypełniania ubytków kostnych po resekcjach, wyłuszczaniu torbieli, ekstrakcjach zębów zatrzymanych itp.