Jak przebiega leczenie protetyczne?
Po upływie 2-3 miesięcy od przeprowadzenia zabiegu, jeżeli wgajanie się wszczepu przebiegło pomyślnie i prawidłowo (implant jest mocno zakotwiczony w kości) można przystąpić do ostatecznej odbudowy. Oznacza to, że przechodzimy do kolejnego etapu – protetycznego.
Lekarz stomatolog pobiera wycisk jamy ustnej, który odzwierciedla indywidualne uwarunkowania zgryzowe Pacjenta. Na tej podstawie laboratorium protetyczne będzie mogło przygotować uzupełnienie protetyczne. Na implant zakładany jest łącznik, czyli element, który umożliwi przymocowanie do niego nowej odbudowy końcowej (która jest zacementowywana lub przykręcana do niego).
Protetyka korony
Gdy pacjent utraci pojedynczy ząb i decyduje się na założenie klasycznego mostu, trzeba spiłować sąsiadujące zęby, które nierzadko są zdrowe. Zamiast tego można wprowadzić implant do luki między zębowej i właśnie na nim zamocować koronę. W jaki sposób? Przytwierdza się ją do implantu maleńką śrubką (od wewnętrznej strony lub cementuje jak na własnym zębie). Sposoby za pomocą których mocujemy nadbudowy protetyczne są różne i są ściśle dostosowane do różnych systemów. Z przodu, gdzie kosmetyka jest najbardziej istotna (czyli na powierzchni wargowej), brzeg korony wnika pod dziąsło i do złudzenia upodabnia się do naturalnego zęba. Nie trzeba się zatem obawiać, że efekt może się okazać sztuczny.
Mosty
Gdy potrzebna jest odbudowa kilki zębów, istnieje możliwość wykonania kilkupunktowej, niezależnej implantacji.
Most jest uzupełnieniem stałym i nieruchomym, które opiera się na minimum dwóch filarach, czyli podporach, którymi są implanty, a w środku umieszczone jest przęsło. W przypadkach, gdy Pacjentowi zależy na odtworzeniu wszystkich 14 zębów, a występuje u niego całkowite bezzebie szczęki lub żuchwy), potrzeba sześciu lub siedmiu implantów.
Mosty hybrydy, które stanowią połączenie implantu z własnym zębem Pacjenta nie posiadasją długotrwałych klinicznych obserwacji użytkowania. W ich przypadku nie wykazano gorszego rokowania jeżeli chodzi o ich utrzymanie niż w przypadku mostów mosty opartych tylko i wyłącznie na implantach. Jednakże ze względu na to, ze brak jest długoterminowych badań w tym zakresie, jako filary dla mostów, które oparte są na implancie i zębie wskazuje się zęby, które były już koronowane bądź też tego wymagają, przez co istnieje możliwość zrezygnowania z osadzania sąsiedniego implantu. W innych przypadkach zaleca się jednak nienaruszanie zębów własnych i stosowanie mostu, który będzie oparty tylko na implantach.
Protezy całkowite
Pacjenci u których występuje bezzębie całkowite decydują się bardzo często na wykonanie i użytkowanie protez całkowitych. Jednakże osoby, które posiadają już tego rodzaju rekonstrukcję, doskonale wiedzą jak wiele przysparza ona kłopotu. Po pewnym czasie proteza zaczyna się im ruszać. Dzieje się tak dlatego, że pod wpływem sił żucia przenoszonych na kość przez akryl protezy, zaczyna ona w końcu zanikać. Zanik podłoża powoduje, że proteza najzwyczajniej nie ma się na czym trzymać. Jednakże to dopiero początek. Ruchomość, którą wykazuje uzupełnienie protetyczne, brak prawidłowych kontaktów artykulacyjnych jak również obniżona percepcja prowadzą nieuchronnie do uszkodzeń błony śluzowej jamy ustnej, dolegliwości bólowych oraz przyspieszenia zaniku kości. Wszystko to powoduje ogromny dyskomfort u Pacjentów (szczególnie w przypadku protezy dolnej), którzy odczuwają problemy podczas mówienia oraz jedzenia.
Właśnie dlatego najlepszym rozwiązaniem są implanty, które nie tylko mocują protezę, co stabilizują ją. W przypadku decyzji na wykonanie protezy na implantach, konieczne jest wszczepienie od 2 do 6 implantów (wszystko zależy od tego, na jaki rodzaj protezy zdecyduje się Pacjent, jakie występują miejscowe warunki anatomiczne jak również od możliwości finansowych Pacjenta).
Są dwa rodzaje protez nakładowych:
• protezy – mosty, które oparte są całkowicie na implantach
• protezy, które oparte są na implantach i na podłożu śluzówkowo-kostnym
W przypadku zastosowania dwóch implantów, umieszczane są one zazwyczaj w miejscu kłów. Jeżeli w grę wchodzi wszczepienie czterech implantów, rozmieszczane są one wówczas w polu trapezu. W obu przypadkach implanty najlepiej szynować jest retencyjną belką.
Niewątpliwą zaletą płynącą z zastosowania czterech implantów jest fakt, że eliminujemy rotację przednio-tylnej protezy (może występować przy opartej tylko na dwóch implantach). Implanty wprowadzane są w przedniej części trzonu żuchwy pomiędzy otworami bródkowymi, gdyż jakość wyrostka bezzębnego i kości jest w tym odcinku żuchwy zazwyczaj dobra. W przypadku dwóch wszczepów umiejscowionych w przednim odcinku, by poprawić utrzymanie protezy doskonałe rezultaty przynosi zastosowanie zatrzasków punktowych.