Bezzębie całkowite jest to sytuacja, w której pacjent utracił wszystkie zęby w szczęce lub żuchwie. Czasami możemy mówić również o częściowym bezzębiu, które ma miejsce wtedy, gdy pacjentowi zostało kilka własnych, naturalnych zębów. Utrata zębów może następować stopniowo w ciągu wielu lat, np. tracimy zęby z powodu próchnicy. Może też mieć przebieg bardzo dynamiczny. Jedną z głównych przyczyn jest choroba przyzębia nazywana potocznie paradontozą. Dzieje się tak zazwyczaj z powodu słabej higieny jamy ustnej. Pacjenci, którzy dbają o higienę są w o wiele mniejszym stopniu narażeni na wystąpienie kiedyś bezzębia.
W starzejącym się społeczeństwie, jakie mamy okazję obserwować w Polsce, problem całkowitego braku zębów w szczęce, żuchwie lub obu na raz, dotyczy niestety coraz większej liczby osób.
W celu zrehabilitowania i przywrócenia funkcji żucia oraz zapobiegania późniejszym problemom, które mogą by związane z całym układem pokarmowym niezbędne jest wykonanie dla tych osób całkowitych protez wyjmowanych. Takie protezy, nawet te najlepiej wykonane, bardzo często nie spełniają oczekiwań pacjentów, a ich ruchomość i brak stabilności podczas mówienia i jedzenia mogą powodować dyskomfort zarówno fizyczny, jak i psychiczny. W przypadku takich problemów leczenie implantologiczne znacząco wpływa na poprawę jakości życia.
Sposoby na bezzębie
Istnieje kilka rozwiązań, które mogą by zastosowane aby uniknąć takich niewygodnych dla pacjentów sytuacji.
1. Pierwszym rozwiązaniem jest odbudowa łuków zębowych na sztucznych korzeniach jakimi są tytanowe implanty zębowe. W tym rozwiązaniu należy wprowadzić minimum cztery implanty w żuchwie, a 6 w górnej szczęce. Na implantach zamontowane są mosty porcelanowe funkcją i wyglądem odpowiadające naturalnemu uzębieniu. Tak zaprojektowana praca protetyczna zapewnia pacjentowi najwyższy komfort użytkowania oraz estetykę uśmiechu.
2. W innym rozwiązaniu wystarczy wprowadzenie tylko 2-4 implantów, aby znacząco poprawić utrzymanie protezy w miejscu. Proteza posiada specjalnie wbudowane zatrzaski i dzięki nim osiada na implantach zyskując stabilność. W takim rozwiązaniu nie ma już konieczności stosowania klejów, czy podściółek mocujących protezę do błony śluzowej, a pacjent nie musi się bać, że proteza wypadnie mu z ust.